Artist: Andrzej Wróblewski
Lived: 1927 - 1957
Also known as: A. Wróblewski, A Wróblewski
Title: Łyżwiarka, [Łyżwiarka nr 992], ok. 1955
Dimensions: 29,4 x 41,7 x
Tools: ink, gouache, pencil
Surfaces: paper
Signed: Yes
Provenance:
Polska, kolekcja prywatnakolekcja spadkobierców artysty (do lat 80-tych XX w.)
Exhibited:
Lublana, Słowenia, Moderna galeria, Andrzej Wróblewski. Waitnig room., 15.10.2020 – 10.01.2021
Reproduced:
red. Magdalena Ziółkowska, Wojciech Grzybała,Andrzej Wróblewski. Waiting room., wyd. Fundacja Andrzeja Wróblewskiego, Instytut A. Mickiewicza,Hatje Cantz Verlag, Warszawa 2020, repr. 93, s.202, spis prac wystawionych poz. 24, s. 392Andrzej Wróblewski. Wystawa pośmiertna [katalog wystawy monograficznej], Pałac Sztuki, Kraków 1958, spis prac niewystawionych poz. 1170
Description:
Łyżwiarka– praca na papierze w technice mieszanej prekursora nowej figuracji i współczesnego realizmu. Rysunki, szkice i gwasze przewijały się przez całą twórczość tego bodaj największego malarza i intelektualisty XXw. Posługując się naprawdę fascynującym językiem malarskim podczas swojego krótkiego życia zdołał nadać całkowicie nowy kierunek współczesnemu malarstwu, przyporządkowując figuracji nowe znaczenia i odkrywając ją dla świata malarskiej perswazji. Opowieści Wróblewskiego, zawarte przede wszystkim w tych bardziej intymnych pracach na papierze nie odwołują się do przeżyć całej ludzkości, mimo, że pokazują fakty wszystkim dobrze znane. Bohaterami jego prac są pojedynczy ludzie, oderwani od anonimowego tłumu, stawiani przed widzem w sytuacjach osobistych, uchwyceni w sekundzie swojego istnienia, w istotnym dla artysty zaobserwowanym momencie, któremu Wróblewski nadaje sens pozamalarski. Często podkreśla się, że artysta był malarzem codzienności, z wielkim ukłonem dla pojedynczych chwil stanowiących o całości istnienia.Prezentowana praca jest jedną z najpełniejszych i najbardziej ujmujących prac na papierze o takim charakterze. Uchwycona podczas wykonywania figury łyżwiarskiej młoda kobieta zachwyca wyważoną kompozycją, ale też kolorystyką. Kolor niebieski, kolor nieba i nieskończoności tak często stosowany przez Wróblewskiego połączony z bielami i beżami nadaje przedstawieniu wyraz niebywałego spokoju. Tancerka jest skupiona i zastygła w figurze jakby pozując, ale wiemy, że tak nie jest. To artysta zobaczył i zapisał w pamięci ten jeden moment, który wywarł na nim wrażenie. Postanowił zapisać go w tradycyjny sposób komponując pracę horyzontalnie i statycznie, z przewagą form poziomych, mimo, że w zamyśle jest ruch, piękny harmonijny ruch.Łyżwiarkanie jest wprawką ani projektem do postaci któregoś z obrazów olejnych, jak często ma to miejsce w przypadku prac rysunkowych artysty. Jest wcześniej zamyśloną, zamierzoną skończoną kompozycją, również pod względem kolorystycznym. Trudno oprzeć się wrażeniu, że przewidzianą na wywołanie określonych wrażeń estetycznych. Trudno oprzeć się wrażeniu, że artysta nie mógł się powstrzymać, żeby tą harmonią się nie podzielić i że w pełni mu się to udało.
Created: 23-04-2025 22:09